Μουστοξύδης, Ανδρέας

(Κέρκυρα 1785 – 1860). Ιστορικός και φιλόλογος. Σπούδασε νομικά στην Πάντοβα, όπου έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα το 1805. Έζησε μερικά χρόνια στην Ιταλία και στη Γαλλία και ασχολήθηκε συστηματικά με τη σύνταξη ιστορικών εργασιών - γραμμένων συνήθως στην ιταλική - με θέματα κυρίως από τη βυζαντινή και τη νεώτερη εποχή. Ήταν παιδικός φίλος, οπαδός και θαυμαστής του Καποδίστρια. Για ένα διάστημα ήταν ο επίσημος ιστοριογράφος της Ιόνιας Πολιτείας. Μετά την άφιξη του Καποδίστρια στην Ελλάδα, ανέλαβε τη διεύθυνση της Σχολής Αιγίνης. Μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη ξαναγύρισε στην Κέρκυρα, όπου έμεινε έως τον θάνατό του, συμπληρώνοντας το ιστοριογραφικό και εκδοτικό του έργο. Ο Μ. αποτελεί έναν από τους πρώτους νεοέλληνες ιστορικούς που εργάστηκαν σύμφωνα με τις νέες ευρωπαϊκές μεθόδους. Κύρια ιδέα της εργασίας του είναι η συνέχεια του ελληνισμού, όπως δείχνει η σύνδεση της κλασικής αρχαιότητας με τη νεώτερη Ελλάδα, σύνδεση που φανερώνεται με την έρευνα του μεσαιωνικού βίου των Ελλήνων και των προεκτάσεών του στον νεώτερο. Βοήθησε τον Φοριέλ στη μετάφραση ελληνικών δημοτικών τραγουδιών, συνέθεσε στα ιταλικά έναν ύμνο στους Έλληνες (1821) και άλλα στιχουργήματα και συνέταξε (1825) εργασία με θέμα τη φυσική εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής προς τη νεώτερη δημοτική. Στο κυρίως ιστορικό του έργο συγκαταλέγονται οι εξής μελέτες: Notizie per servire alla storia di Corfu (1804), Illustrazioni Corciresi (1811-1814, σε δύο τόμους), Sur la cession de Parga (1820), Delle cose corciresi (1848). Οι περισσότερες από τις συνοπτικές εργασίες του και οι πιο γνωστές μονογραφίες δημοσιεύτηκαν στο πρώτο επιστημονικό, ιστορικό περιοδικό της νεώτερης Ελλάδας, τον Ελληνομνήμονα (1848-1853), που τον εξέδιδε και το συνέτασσε αποκλειστικά ο ίδιος.